Knecht Ruprecht – von drauß vom Walde

Buten van't Holt koom ik her,
ik mutt jo seggen, dat wiehnacht sehr.
Överall up de Dannenspitzen
seeg ik gülden Lüchten blitzen
un boven ut de Himmelsdör
keek mit groot Ogen dat Christkind dör.

Un as ik so schoje dör de düster Dann,
daar reep Christkind mit hell Stimm mi an:
Knecht Ruprecht, du ole Gesell
bör din Benen un loop man fell,
de Keersen fangt to brennen an,
dat Himmelspoort is uns updaan

Old Lü un Jungvolk sölt nun
van de Jaggderee vant Leven ruhn.
Un mörgen fleeg ik rünner up Erden
denn dat sall doch Wiehnachten werden.
Denn gah ik flink van Huus bi Huus
sök mi de leven Kinner ut,
daarmit ik ok an all denk,
un mit moi Spöltüg beschenk.

Ik see: Du leve Herre Christ,
min Reis nu fast to Ennen is;
ik sall bloß noch in disse Stadt,
waar dat würrelk goode Kinner leevt.
Hest Du denn de Sacken ok bi Di?
Ik segg: De Sacken sünd bi mi;
denn Appels, Nöten un Mandelkeern,
eet de fromm Kinner geern.

Hest denn de Roden ok bi di?
Ik segg: de Roden sünd bi mi.
doch för de Kinner, bloß de schlechten,
de kriggt Haue up den rechten.
Christkind seggt: ja, so is dat recht,
gah denn mit Gott du troo Knecht.

Buten van't Holt koom ik her,
ik mutt jo seggen, dat wiehnacht sehr.
Nu seggt, well ik hier bi jo find?
Sünd dat good Kind, sünd dat mall Kind?

Theodor Storm (1817 – 1888)
In Plattdütsk sett van